Back to the basic

26-02-2008
20-02-2008
Na het ontbijd komt Mike langs, degene die ook onze trip naar Mole heeft georganiseerd. In de overkant van mijn huis verblijven op dit moment 10 Canadesen. Mike gaat morgen met hun naar de Abesua Prayer Mountain. Deze Mountain schijn je te kunnen beklimmen. Je moet een mooi uitzicht hebben van bovenaf en onderweg veel mensen zien bidden. Mij lijkt het wel leuk om mee te gaan, maar aangezien Renate morgen bij mij komt moet ik eerst even met haar overleggen of zij ook mee wil. Ook Renate is enthousiast en we spreken af dat ze morgen om 7 uur uit Offinso vertrekt, zodat we om 9 uur kunnen vertrekken. Daarna ga ik naar school. De kids zijn razend blij, was natuurlijk ook al een paar dagen niet geweest. We hebben een gezellige dag en vertrek rond 4 uur naar huis.

21-02-2008
Renate is rond half 9 bij mij. Dan roept mijn gastvader ons. Het blijkt dat Mike niet met de rest van het gezelschap heeft overlegd, en die hebben liever niet dat we mee gaan. Eerst even balen, Renate is speciaal zo vroeg gekomen. Tot we horen dat we ook zelf met de Trotro heen kunnen. Zo gezegt, zo gedaan dus even later zitten we in de Trotro. De rit duurt iets meer dan anderhalf uur en we komen ergens in the middle of nowhere uit. Het weer is erg bewolkt/mistig en we hebben niet echt zin meer om de mountain te beklimmen. Het uitzicht zou toch niet zo mooi zijn ivm het weer en we zijn bang dat als de Trotro weg gaat er geen andere meer komt en we daar vast zitten. De Trotro waar we mee zijn gekomen gaat gelukkig direct terug, met ons! De mensen die met ons in de Trotro zaten en wel de mountain gaan beklimmen om te bidden vinden het erg grappig.
In Kumasi aangekomen gaan we eerst wat eten op straat en dan nog wat shoppen. We slagen goed en gaan met een voldaan gevoel naar huis.

22-02-2008
Om 5 uur gaat de wekker. Onze laatste weekend trip. We gaan naar Bui National Park. Julia (van Renate's project) en haar vriend gaan ook mee. We hebben om 6 uur afgesproken op het Trotro station. Voordat de Trotro uiteindelijk vol zit zijn we weer even verder maar dan gaan we toch echt op weg. Het eindpunt is Wenchi, waar we moeten overstappen. Het is rond half 12 en gaan eerst even een hapje eten. Bij een restaurant waar ze heerlijk eten hebben. Aangezien ze in het dorpje waar we heen gaan geen eten verkopen, besluiten we nog een extra maaltijd te bestellen om mee te nemen. Daarna gaan we nog naar de markt, hier kopen we:
- Spaghetti
- Uien
- Olie
- Tomaten
- Komkommer
- Zout en kruiden
- Tomatenpurree
- Peanutbutter
- Brood
- 16 voorgekookte eieren
De mensen op de markt vinden het hartstikke leuk, van die obruni's die van alles kopen. We mogen volop foto's maken, wat ze in Kumasi absoluut niet waarderen.
Dan is het wachten tot de Trotro naar Bui vol zit. Dit duurt echt heel erg lang en uiteindelijk besluiten wij de laatste 2 kaartjes bij te kopen. In het dorpje waar we heen gaan is namelijk geen stroom en we hebben geen zin om in het donker aan te komen. Ondanks dat de Trotro niet vol zat, onderweg staan genoeg mensen die ook die kant op willen en hij wordt super vol gestopt. Elke keer weer stopt de Trotro en moeten er meer mensen bij. Uiteindelijk gaan er zelfs een paar mannen op het dak. De weg is niet verhard, veel kuilen en komen echt bijna geen dorpjes tegen onderweg. Dan wordt gezegd dat het eindpunt is bereikt. Ik vraag nog of ze het zeker weten, we zijn in een klein dorpje beland met allemaal kleine hutjes/huisjes. Hij weet het zeker en brengt ons naar het 'huisje' waar wij kunnen slapen. Ze hebben hier 2 kamers te huur. De man die het verhuurt is erg aardig, hij regelt direct emmers voor ons om water op te halen uit de waterput en een lantaarn voor licht. Na gedoucht te hebben en onze meegebrachte maaltijd gegeten te hebben gaan we slapen.

23-02-2008
Om 5 uur gaat de wekker weer. De gids die met ons mee gaat vandaag zal er om 6 uur zijn. We kleden ons aan en gaan ons zelf meegebrachte ontbijt eten. Het is nog donker buiten, we doen alles met een zaklantaarntje. Heeft best wel wat allemaal. Als de gids is gearriveerd gaan we op pad. Eerst een wandeling van 6 km, waarna we in een vissersdorpje aankomen. Hier moeten we even wachten, de gids gaat ontbijten en roeiers zoeken voor de kanoetrip. We zijn natuurlijk een hele attractie voor de kinderen hier. Ook hier mogen we volop foto's maken. Heel mooi om te zien, de mensen hebben werkelijk niks, zijn de hele dag bezig met de basisbehoeften. Water halen, waar ze soms kilometers voor moeten lopen, hout sprokkelen en eten koken. Toch zien ze er heel gelukkig uit. De gids heeft roeiers gevonden, dus gaan op pad. Heel luxe, we krijgen ieder een eigen kanoe, met 2 roeiers. Na een kwartiertje zien we de eerste nijlpaarden. In het water welliswaar, dus alleen het hoofd is zichtbaar. We vervolgen onze tocht, die voor de roeiers af en toe best zwaar is door de sterke stroming. Aan het einde van de tocht schijnen de meeste nijlpaarden te zitten, ook op het land, maar hier aangekomen zien we alleen 1 nijlpaard in het water. De terugreis gaat wat sneller, want we gaan nu met de stroming mee. Als we weer bij de plek komen waar we de eerste nijlpaarden zagen, kunnen we snel wat foto's nemen en dan zit de trip erop. Aan de ene kant is het jammer dat we niet meer nijlpaarden hebben gezien, maar de omgeving en de kanoetrip opzich waren al zo mooi dat dat een hele boel goed maakt.
Het is inmiddels middag en de zon schijnt volop. Toch moeten we de 6 kilometer nog weer terug lopen. Het is maar goed dat we genoeg water en brood mee hebben genomen. Het is even afzien maar na ongeveer een uur gelopen te hebben komen we weer in ons dorpje aan. In principe willen we pas morgen weg. Dan kunnen we vanavond onze spaghetti koken. Het feit is alleen, dat er maar 1 keer per dag, om 5 uur 's ochtends een Trotro vanuit waar wij zitten naar Wenchi vertrekt. Behalve op zondag! Omdat we niet genoeg proviant mee hebben genomen om ook de zondag nog hier te verblijven, kijken we of er een optie is dat we vandaag nog weg kunnen. Wat niet het geval is. De man die de kamers verhuurd wil wel naar het andere dorpje gaan om aan de chauffeur te vragen of hij een uitzondering wil maken om op zondag wel te rijden. Als er meer mensen mee willen naar Wenchi, zal hij morgen rijden. Dolblij met dit nieuws gaan we beginnen met koken. Heel leuk, in de buitenlucht, op echte houtskolen. De spaghetti smaakt goed en gaan al snel daarna naar bed. Aangezien het toch vroeg donker is en we geen licht hebben is dit de meest aantrekkelijke optie.

24-02-2008
Wat heb ik rot geslapen, heb de hele nacht wakker gelegen van jeuk op mijn benen. Als de wekker dan ook om 4 uur gaat ben ik dolgelukkig dat ik eruit mag. Als ik met een zaklantaarn op mijn benen schijn, zie ik dat mijn hele onderbenen onder de muggenbulten zitten. Vandaar dus de jeuk. Om 5 uur staan we netjes buiten te wachten op de Trotro, maar die laat op zich wachten. De man die de kamers verhuurd stelt voor om naar het andere dorpje te lopen om de chauffeur op te zoeken. Dus zo lopen we in de ochtendschemer naar het andere dorpje. De chauffeur belooft dat hij zal rijden, we moeten alleen even wachten. Al snel verzamelen er steeds meer mensen die met de Trotro mee willen. Rond half 8 komt hij er dan eindelijk aan. De terugweg precies hetzelfde verhaal als de heenweg, we vertrekken niet vol, maar onderweg pikken we zoveel mensen op dat er een paar op het dak moeten. Als hij weer stopt, denk ik echt van nu past er echt niks meer bij. Maar het blijkt dat we niet zijn gestopt om meer mensen mee te nemen, maar omdat we een lekke band hebben! Jaja... iedereen uit de Trotro en binnen 5 minuten zit er een andere band onder. We vervolgen onze reis en komen rond 9 uur in Wenchi aan. Eerst een ontbijtje kopen en dan wachten tot de Trotro naar Kumasi vol zit. Dit gaat verbazingwekkend snel en zijn dan ook rond 1 uur weer terug in Kumasi. Hier kopen we een lunch op straat en gaan dan naar mijn huis. Het jeuken is er niet minder opgeworden en ik word er langzamerhand helemaal gek van. Mijn gastmoeder neemt me mee naar de apotheek en ik krijg pillen tegen de jeuk. Ook krijg ik het advies morgen even langs de dokter te gaan.

25-02-2008
Om kwart over 7 zitten we in het ziekenhuis, waar het al erg druk is. Eerst een kaartje halen, betalen en dan in de rij wachtenden voor de dokter zitten. Het schiet echt niet op, gelukkig hebben we een leesboekje mee genomen. Om kwart over 9 beginnen ze in de rij alvast de bloeddruk van de wachtenden op te nemen. Als ik aan de beurt ben en een praatje met de verpleegster maak, zeg ik dat ik in het ziekenhuis werk. Had ik dat maar eerder gedaan, want binnen een minuut zit ik bij de dokter. Blijkt dat het personeel niet hoeft te wachten. De dokter denk dat het een blackfly is, waar je niks aan kunt doen. Krijg alleen een recept mee voor een zalfje tegen de jeuk.
Hierna gaan we naar de stad om geld te wisselen en daarna naar school. Hier eten we wat en gaan dan met Mary naar de Central Market. Dit is de grootste markt van West-Afrika. Als je hier als blanke heen gaat heb je echt een gids nodig, anders verdwaal je. We gaan eerst op zoek naar talkpoeder, Mary zegt dat dat ook heel goed is voor mijn jeuk. En als Mary dat zegt, moet het ook gekocht worden. Daarna kopen we nog wat andere dingen die we wouden hebben. We zijn de hele middag zoet. Rond 6 uur zijn we thuis en vertekt Renate terug naar Offinso.

26-02-2008
Eindelijk heb ik weer een beetje kunnen doorslapen. Ik word rond half 8 wakker en doe rustig aan. Rond 9 uur vertrek ik naar school.
Een schilder heeft in de school nog wat aanpassingen aangebracht op de muren.
- Het alfabet met plaatjes
- De cijfers
- De kleuren
- De engelse 2 letterwoorden
- De vormen
- Aan de buitenkant de naam van de school en nogmaals het alfabet.
Het is echt heel mooi geworden!