Een cultureel weekend

11-12-2007
04-12-2007
Als ik rond 8 uur bij het ziekenhuis aankom, ligt er 1 vrouw in de verloskamer. Volgens mij gaat het allemaal niet zo vlekkeloos, want er lopen mensen in en uit en er wordt geschreeuwd. Even later is iedereen verdwenen en blijven alleen de verloskundige en ik over. De verloskundige legt uit dat het haar eerste kind is en dat ze niet goed weet wat ze moet doen. Ik probeer haar te helpen. Tot een andere verloskundige binnenkomt en nog extra checkt of ze wel volledige ontsluiting heeft. Dit blijkt ze helemaal niet te hebben! De vrouw heeft echt heel veel pijn, maar er wordt gezegd dat ze 2 uur alleen gelaten moet worden. Wij gaan naar een andere ruimte. Een kwartier later schreeuwt de vrouw om een zuster en om hulp. Echter niemand reageerd. Als ik een kijkje ga nemen, zie ik het hoofdje al, dus haal toch maar snel een verloskundige op. De bevalling verloopt moeizaam, uiteindelijk een gezonde dochter van 3.7 kg! Na de bevalling wordt ik uitgebreid bedankt dat ik haar zo goed heb geholpen (heb alleen geprobeerd gerust te stellen en de verloskundige gehaald).

05-12-2007
Bij jullie Sinterklaas, hier een doodnormale dag. Vandaag mag ik weer naar de school toe. De kinderen zijn zoals altijd druk en het duurt weer even voor we ze stil en op hun plek hebben. Elke dag beginnen ze met de nummers 1 t/m 20 op te zeggen. Deze staan op een flapover, en gaat zo: 1 orange, 2 banana's, 3 mango's, 4 chairs enz. Dit wordt elke dag vaak herhaald. Ik probeer het vandaag eens in een andere volgorde, dus begin bij 6, dan naar 13 en vervolgens naar 3. Dit kunnen ze niet. Het rijtje zit er zo ingestampt dat ze het niet door elkaar kunnen zeggen, ook niet als je het aanwijst. Daarna hebben de kinderen geen aandacht meer voor mij, dus besluit ik er maar mee op te houden en maak me nuttig in de 'keuken'. Als Mary komt vraag ik haar hoe vorige week is afgelopen bij de sanitairinspectie. Ze verteldt dat ze 20 cedis heeft moeten betalen en de wc's snel af moet maken. Wanneer de inspectie weer komt en de wc's zijn nog niet af, wordt ze mee genomen naar de politie. 's Middags krijgen de oudere kinderen weer les, en neem ik een aantal jongere kinderen mee naar buiten om met de bal over te gooien.

06-12-2007
Mary komt vandaag op school in begraveniskleding. Het blijkt dat haar overgrootmoeder 2 maanden! geleden is overleden en nu de begravenis is. Ze wordt nu pas begraven, omdat de overgrootmoeder kinderen in Londen heeft wonen, dus die eerst moesten overkomen. Ze gaat deze ochtend bidden in de kerk en vraagt of ik mee wil. Dit aanbod sla ik niet af. Bij de kerk aangekomen (een katholieke kerk) is er niemand meer. Blijkt dat we te laat zijn voor het bidden. De kerk kunnen we wel even van binnen bekijken. Ik wil een kaarsje opsteken voor opa, maar daar doen ze hier niet aan. Mary zegt dat we dan maar naar haar huis moeten, daar gaan ze verder met de begravenis. Onderweg zie ik misschien wel het raarste wat ik ooit heb gezien, een Ghanees, nog witter dan mij. Haar hele uiterlijk is zoals een Ghanees, kroeshaar, platte neus, maar zo wit en blond als wat! Als ik later aan Mary vraag hoe dat komt, zegt ze dat alleen God dat weet. Hij heeft het zo beslist. Haar ouders zijn beide wel gewoon donker.
Bij Mary's huis aangekomen, blijkt ook hier alles verlaten. Er zijn nog een paar vrouwen die na zitten te praten. Mary wil graag dat ik een foto maak, dus de vrouwen trekken hun kleding weer aan en zijn helemaal blij dat ze op de foto komen! Dan vertrekken we weer naar school. Zaterdag is de echte begravenis, van 14.00 tot 18.00. Of ik ook wil komen. Dit weekend heb ik eigenlijk gepland om naar Renate te gaan en musea's te bezoeken. Voor Mary geen probleeem, Renate is ook welkom, ze wil zo graag laten zien hoe de Ghanesen een begravenis 'vieren'. Ik beloof dat ik het zal overleggen.

07-12-2007
Me gastvader vraagt vriendelijk of ik wel tot zondag wil wegblijven. Ook mijn familie heeft een begravenis en er komen veel mensen van over ver, dus ze hebben mijn kamer nodig voor de gasten. Voor mij geen probleem, want dit was toch al het plan. Ik vertrek rond 9 uur naar Renate. Op haar project zijn ze erg blij dat ik er ben. We spelen 's middags wat spelletjes en lezen wat. Verder doen we niet veel bijzonders. 's Avonds gaan we rond 7 uur naar Renate's huis, met het idee een film te gaan kijken. Helaas pakt de dvd speler de dvd niet, dus dit gaat niet door. Dan maar gezellig kletsen!

08-12-2007
Vandaag gaan we musea's en het paleis bekijken. Samen met Caroline (van Renate's project) vertrekken we om 7 uur uit Offinso richting Kumasi. Hier kopen we een ontbijtje op straat en starten onze dag bij het Armed Forces Museum. Dit is een oud fort, wat vroeger gebruikt werd als trainingskamp voor soldaten en als gevangenis.
Hierna zoeken we een hostel voor de nacht. We laten onze spullen hier achter en vertrekken naar het National Cultural Centre. Hier gaan we een drum kopen. Na wat winkeltjes gezien te hebben, vinden we een mooie drum met tas voor een goede prijs, dus die nemen we mee! Helemaal blij met onze aankoop, vertrekken we naar Manhyia Palace. Hier heeft de koning van de Ashanti's altijd geleefd. Het paleis is nu een museum geworden. Na de rondleiding is het lunchtijd. Er schijnt dichtbij het paleis een soort restaurant te zitten waar je heerlijk westers kunt eten. Daar hebben we alle drie zin in dus zoeken dat restaurant op. En inderdaad, het is erg westers! Een grote keten met Pizza inn, Chicken inn, Icecream inn en daarnaast een speeltuin voor de kids. Haast net Mc. Donalds! Renate en ik gaan voor pizza en patatjes met een ijsje na, heerlijk. Het is iets voor 2, dus nog tijd om naar de begravenis te gaan. Iets over 2 komen we aan en Mary verwelkomd ons hartelijk. We krijgen direct frisdrank aangeboden. Even later krijgen we ook alle drie een dik bord met rijst. Hier zijn we niet heel blij mee, we hebben net onze lunch op en zitten hier aardig vol van, maar kunnen dit niet laten staan. Daarna begint de begravenis. Heel bijzonder om mee te maken, een hoop muziek (drum) en dans. Ook is het normaal om geld te geven. Aangezien een begravenis erg veel geld kost, geeft iedereen die komt een bijdrage. Het bedrag wat je wilt geven schrijf je op een papiertje met je naam erbij, later wordt dit door een microfoon omgeroepen. Als om 6 uur de begravenis is afgelopen kletsen we nog wat na met Mary en gaan dan naar de Cinema! Jaja, die hebben ze hier in Kumasi. We willen puur heen voor de ervaring. Voor nog geen 40 cent krijgen we een vip-plaats. Dit betekent bovenin de bioscoop, weliswaar op houten klapstoeltjes. Het is niet erg druk in de bioscoop. We zien een erg slechte Sciene Fiction film. Verder had ik vandaag een smsje van mijn gastvader, of ik nog wel een nacht extra wil weg blijven, de gasten gaan pas maandag weg ipv zondag!

09-12-2007
Mary en haar man hebben ons gister uitgenodigd om vandaag met hun naar de kerk te gaan. Van half 9 tot half 10 zeiden ze. De tijd sprak ons wel aan dus we ontmoeten elkaar vanochtend om 8 uur voor het museum, waarna we naar de kerk gaan. De dienst in Twi is net afgelopen. Er volgt een bijbelstudie. Caroline, Renate en ik worden in een groepje geplaatst en krijgen een bijbel in onze handen gedrukt. Er wordt wat gediscussieerd over een aantal teksten wat in de bijbel beschreven staat. Daarna begint de Engelse kerkdienst. Langzamerhand komen er steeds meer mensen binnen gelopen, maar echt vol loopt de kerk niet. Ze beginnen met een lied te zingen en te bidden. Daarna worden er stukken uit de bijbel voorgelezen. Ondertussen is op het podium een heus orkest ontstaan, met een drumstel, gitaar en een aantal zangeressen! Er wordt gezongen, muziek gemaakt en iedereen doet vrolijk mee. Hierna moeten de nieuwelingen zich voorstellen. De tijd loopt verder, het is inmiddels al bijna half 12. Wij moeten weg, want hebben onze spullen nog in onze kamer liggen, waar we om 12 uur uit moeten. Dit is gelukkig geen probleem, omdat er de hele dienst al mensen in en uit lopen. Mary koopt nog snel een paar bananen voor ons en nemen dan afscheid van haar. Renate en ik brengen onze drum naar mijn huis en vertrekken dan weer richting Offinso.

10-12-2007
Het plan was om na het ontbijt naar het ziekenhuis te vertrekken om te werken. Rond 8 uur vertrekken we naar het project toe, waar we ontbijten. Als we hier klaar mee zijn is het bijna half 10. Ik besluit om hier te blijven. Aangezien het meer dan een uur duurt om in Kumasi te komen en ik waarschijnlijk pas rond half 12 in het ziekenhuis zou aankomen vind ik dit niet echt de moeite. Mijn dienst zou anders om 2 uur eindigen. Op Renate's project vinden ze het helemaal niet erg en vinden het dan ook jammer als ik om 3 uur richting Kumasi vertrek. Als ik om 5 uur thuis kom, heeft me gastvader niet zo'n leuk bericht. De gasten zijn nog niet vertrokken dus moet alsnog in een andere kamer slapen. Aan de overkant, waar ik de eerste week ook sliep, alleen dan in een andere kamer.

Nog een kleine mededeling, voor de mensen die van plan zijn een kleine bijdrage te geven (zie vorig bericht), dit is het handigst om te doen voor mijn ouders en broertje naar hier komen (23 december), want dan kunnen hun het geld mee nemen. Uiteraard blijft het vrijblijvend en krijgt iedereen die een kleine bijdrage stort een persoonlijk bedankje.
Verder, mensen die nog kinderzomerkleren overhebben, korte broekjes, t-shirtjes, onderboekjes, hempjes, alles is welkom. Dit kunnen mijn ouders ook mee nemen, dus als je wat kan missen, neem contact met hun op! Alvast bedankt!