Nzulezo, een dorpje gebouwd op water

04-12-2007
26-11-2007
Aangezien Renate en ik erg moe waren van het reizen dit weekend, hebben we een beetje uitgeslapen (07.30). Na het ontbijt en een douche vertrekt Renate terug naar Offinso en ik naar het ziekenhuis. Hier is zoals ik al eerder zei, niet heel veel te doen. Althans, ik heb niet veel te doen. Het is vooral wachten, totdat de vrouw volledige ontsluiting heeft en daarna de bevalling zien. De baby's mag ik meestal badderen, wat ik natuurlijk geen probleem vind. De dag gaat wat langzaam voorbij, heb 1 bevalling gezien.

27-11-2007
Weer een dagje ziekenhuis, ik neem me voor om zelf wat meer te doen. Dus zodra er een vrouw mag bevallen, leg ik de spullen die ze nodig hebben klaar. Ook vraag ik of ze alles willen vertalen in het Engels, want ze spreken hier voornamelijk Twi. Nadat de vrouw is bevallen geef ik haar snel de injectie met Oxitocin. Zo heb ik toch het gevoel een beetje te helpen.
Als ik vraag of er hier in Ghana ook zwangerschapscursussen zijn, krijg ik als antwoordt dat die er genoeg zijn, maar dat de vrouwen weigeren hiernaar toe te gaan. Dit vinden ze niet nodig of kost teveel geld. Heel appart, want ik denk echt dat ze het dan een stukje makkelijker zouden hebben.

28-11-2007
Vandaag naar de school, ben echt zo blij dat ik de twee projecten kan combineren! Vanochtend is de eerste keer dat de kinderen er al zijn als ik aankom. De kinderen zijn super druk en luisteren absoluut niet. Ook zijn er nog maar 2 'onderwijzers' (normaal 4). Na een tijdje krijgen we ze eindelijk stil en kunnen beginnen met liedjes zingen. Dit is helaas maar van korte duur, want na een kwartiertje komt Mary binnen. En altijd als Mary komt, stormen de kinderen op haar af. Gelukkig luisteren de kinderen wel goed naar Mary, dus duurt het nu niet al te lang om ze weer stil te krijgen. Verder hetzelfde ritueel als anders, ik ga met Mary naar de markt en help met koken. Ook kopen we vandaag hout, voor de deuren van de wc's. Beetje bij beetje begint het ook echt op wc's te lijken.

29-11-2007
Mary, haar man en ik zouden vandaag naar het geboortedorpje van haar man gaan. Dit willen ze me graag laten zien. Helaas gaat dit toch niet door, omdat 1 'lerares' niet is komen opdagen, dus er anders niet genoeg personeel is.
Rond een uurtje of 1 wordt ik opeens mee genomen door Mary en haar man. Het blijkt dat er vorige week vrijdag sanitaire inspectie is geweest op de school (jaja, dat hebben zie hier blijkbaar ook in Ghana) en dat ze nu op het kantoor verantwoording moeten afleggen. De kinderen gaan namelijk nog steeds op de pot, de wc's zijn nog niet klaar. In het kantoor zitten 3 mannen, en er ontstaat een heftige discussie. Helaas kan ik er niks van verstaan, want het gaat allemaal in het Twi. Na een half uur staat Mary ineens op en zegt dat het klaar is. Als we teruglopen vraag ik wat er nou precies aan de hand was, het blijkt dat Mary 40 Cedis aan het kantoor moet geven, wat ze niet heeft. Daar komt bij dat ze nu de wc's aan het bouwen is, dus dat ze daar nog wat tijd voor vraagt. Als ze het geld niet geeft, wordt ze meegenomen naar de politie. Ze moet vrijdag om 8 uur weer komen. Aangezien ik morgen niet naar het werk ga, horen jullie volgende week hoe het is afgelopen.

30-11-2007
Dit weekend gaan Renate en ik naar het westen van de kust. Hier is een dorpje gebouwd op houten palen in het water. We hebben om 8 uur op het Trotro-station afgesproken. Na eerst snel even wat stof gekocht te hebben (ik had nog wat nodig voor een jurk) zoeken we een Trotro op naar Takoradi. Wij zijn de eerste 2, wat ons niet veel goeie hoop geeft, aangezien de Trotro pas vertrekt wanneer hij vol zit. De man die de kaartjes verkoopt, zegt dat het ongeveer een half uur zal duren. Na heel lang wachten, is het uiteindelijk 12 uur dat de Trotro vertrekt. We hopen dat we op tijd in Takoradi aankomen, want we hebben geen geld meer en moeten dus nog naar de bank. Het is half 6 als we in Takoradi komen en zoeken snel de bank op. Die natuurlijk om half 5 al dicht gaat. Hoe frustrerend. Gelukkig kunnen we geld op straat wisselen. Dit is wel zwart en je krijgt niet zoveel als bij de bank, maar je moet toch wat! Na wat eten gekocht te hebben zoeken we het Trotro-station op. We willen namelijk verder reizen naar Beyin, wat nog eens 4 uur is. Het is al donker en het schijnt niet heel veilig te zijn om in het donker te reizen, maar omdat we het dorpje willen bezoeken kunnen we vandaag beter zover mogelijk reizen. Op het Trotro-station aangekomen gaat er natuurlijk geen Trotro meer naar Beyin. Het verste waar we heen kunnen is Essiama. Hier moeten we maar genoegen mee nemen. In ons boek staat dat er 2 Guesthouses zijn dus er is mogelijkheid voor overnachten. Na nog eens een rit van 2,5 uur komen we aan in Essiama. Het is inmiddels 20.45. Het eerste Guesthouse wat we proberen is vol, we worden doorgestuurd naar de volgende die er naast staat. Met goede hoop lopen we hier naar binnen, blijkt die ook vol te zijn! Onze verbazing is groot, een klein dorpje, 2 Guesthouses en allebei nog vol ook. Hier hadden we niet echt rekening mee gehouden. In het laatste Guesthouse zit een man, die zegt dat hij zijn vriend wel belt om te kijken of die wat kan regelen. De vriend komt en vertelt dat er nog een Guesthouse is in het dorpje Nkroful, 3 km verderop. Hij wil ons wel heen brengen. Gelukkig is hier nog wel plek. Eerst moeten we 15 Cedis betalen, maar de man regelt voor ons dat we maar 10 Cedis hoeven te betalen! We zijn doodop, dus kruipen snel ons bed in.

01-12-2007
Hopelijk vandaag wat meer geluk. We nemen een taxi van Nkroful naar Essiama. Hier kopen we een ontbijtje op straat en zoeken een Trotro naar Beyin. Iedereen is wel bereid om je te helpen hier, dus wordt er een Trotro voor ons geroepen. Als we vragen hoeveel het kost, zegt ie 40 Cedis. Dit is natuurlijk veel te veel. Uiteindelijk snappen ze dat we niet zoveel willen betalen, dus worden naar een taxi gestuurd. Dit kost nog geen Cedi per persoon. We komen in een klein dorpje aan, waar we moeten overstappen op een andere taxi. Dit gaat verbazingwekkend snel, de taxi zit in no-time vol (9 mensen inclusief chauffeur). Dit geeft echter niet, alles beter dan wachten. De weg naar Beyin is erg slecht, een niet verharde weg met veel kuilen erin. Toch komen we niet al te laat, rond 10 uur, aan in Beyin. Vanaf hier kunnen we met een canoe naar het dorpje Nzulezo stilt village. Ook nu verloopt alles prima en vertrekt de canoe zonder te wachten. We delen de canoe met een gids en een andere vrouw. De tocht duurt een uur heen en een uur terug. Het is een mooie tocht. Bij het dorpje aangekomen, gaan we aan wal. We bestellen een cola en krijgen daarna een rondleiding door het dorp. Er wonen ongeveer 400 mensen en 80 kinderen. Heel bijzonder om te zien hoe dit gebouwd is. Daarna beginnen we aan onze tocht terug. We krijgen de geschiedenis te horen. De oorspronkelijke bevolking van het dorp komt uit Mali, ze zijn gevlucht voor hun leven en kwamen in Ghana terecht. Eerst woonden ze in een ander dorp, maar dit was niet veilig genoeg, dus hebben ze dit dorp gemaakt. 1 Keer per jaar eren ze hun 'god'. Dit doen ze door een stuk of 20 geiten en kippen naar het dorp te brengen en ze in het water te gooien. Als de dieren bovenkomen en wegzwemmen, wil de 'god' ze niet hebben. Als het dier echter onder water blijft, is dit een teken dat 'god' het tot zich heeft genomen. De bewoners verdienen hun kost met hoofdzakelijk landbouw en vissen.
Het is 1 uur als we weer in Beyin aankomen en gaan hier heerlijk pizza eten in een beachresort. We willen de nacht in Busua doorbrengen, hier schijnt een mooi strand te zijn. Al het vervoer verloopt voorspoedig en het is 5 uur als we in Busua aankomen. Het eerste Guesthouse wat we proberen heeft direct een kamer en we kleden ons snel om, om nog even een duik in de zee te nemen!

02-12-2007
De ochtend kunnen we nog aan het strand liggen, daarna is het weer tijd om naar huis te gaan. Eerst een Trotro naar Takoradi, vanuit daar naar Kumasi. Het is 3 uur dat de Trotro vertrekt en half 9 dat Renate en ik bij mij thuis aankomen. Iedereen ligt al op bed, er is geen stoom en ze hebben geen eten voor ons bewaard. Dus gaan wij ook maar naar bed.

03-12-2007
Allereerst gaan we vandaag geld wisselen. De bank gaat om 08.30 open, wij zijn er om 08.15. Er staan al veel mensen te wachten, wanneer de deuren opengaan is de bank direct vol. Wij zijn direct aan de beurt. Daarna halen we Caroline (een vrijwilligster van Renate's project) van het Trotro-station op en gaan naar mijn ziekenhuis. Caroline gaat bijna naar huis en heeft nog veel naalden en insuline over wat ze graag aan het ziekenhuis wil geven. Hier zijn ze erg blij mee. Daarna hebben we afgesproken met Alice (ook van het ziekenhuis) en Julia (van Renate's project) om naar Ahwiaa te gaan. Dit is een klein dorpje ongeveer 20 minuten van Kumasi af. Hier maken ze houtspullen, als beeldjes, maskers en trommels. Er zijn erg veel winkeltjes aan beide kanten van de weg. Iedereen probeert ons natuurlijk naar binnen te lokken en wat te verkopen. Alice is hier eerder geweest en weet een beetje de prijzen van alles, wat erg handig is want ze vragen veel te veel! Alles is even mooi en leuk en ik koop dan ook veel. In het begin vind ik het afdingen nog lastig en help Alice me, maar na een tijdje krijg ik er handigheid in. Een van de verkopers vraagt zelf of ik een zakenvrouw ben, Renate en ik krijgen namelijk 2 maskers voor 10 Cedis, terwijl hij eerst 12 Cedis voor 1 vroeg! Dat is leuk inkopen doen!
Hierna gaan we naar Bonwire, hier maken ze de traditionele kenteweaving producten. Dit zijn met de hand geweefde stoffen. Eerst krijgen we te zien hoe het wordt gemaakt. Jammer genoeg vallen de winkeltjes een beetje tegen.

Om jullie een beetje een idee te geven, 1 Cedic is ongeveer 0.70 eurocent.