Aankomst in Kumasi

19-10-2007
Om 4 uur gaat de wekker, tijd om op te staan. Renate en ik zorgen dat we een beetje opschieten, zodat de rest nog wat verder kan slapen, hun worden allemaal later opgehaald.
Om 5 uur zitten we kant en klaar beneden te wachten op Paul, die om 5 voor half 6 arriveerd.
Na nog 2 meiden (uit Duitsland) te hebben opgepikt rijden we naar het busstation. Daar aangekomen komen er direct een aantal mannen naar ons toegestormt om onze tassen te pakken. We krijgen ons buskaartje, waarop staat dat de bus om 6 uur zal vertrekken. Toch zien we om 6 uur nog geen bus die richting Kumasi vertrekt. Nog maar even wachten dus. Gelukkig duurt dit niet lang, om 6.15 arriveert de bus. Eerst worden onze tassen ingeladen, daarna mogen wij instappen. De bus heeft airco, dat leek me eerst heerlijk, maar omdat het nog zo vroeg is, heb ik het steenkoud met mijn driekwart broek aan. In het vliegtuig hadden we een deken gekregen, die ik had meegenomen dus die sla ik om me heen.
Om 6.30 vertrekt de bus. Ik probeer wat te slapen, maar dat lukt niet door al dat gehobbel (veel gaten in de weg) en telkens als ik bijna slaap, toetert de bus keihard (om te laten weten aan andere auto's dat hij gaat inhalen) zodat ik bruut weer wakker schrik.

Onderweg is veel te zien. We passeren vele kleine dorpjes, wat bestaat uit een aantal hutjes. Overal lopen vrouwen met de meest grote dingen op hun hoofd, wat me nog steeds blijft verbazen. Kleine kinderen worden gewassen, mannen poetsen hun tanden op straat, soms zie je wat mensen werken. Dit bestaat uit hout schuren, aan auto's werken en een enkele keer zie je dat ze iets proberen op te bouwen.

Erg indrukwekkend allemaal. Ik vraag me af wat de drijfveer is voor deze mensen, om bijvoorbeeld elke dag langs de straat te staan om dingen te verkopen, want volgens mij koopt niemand wat.

Halverwege stoppen we een keer voor een toiletpauze. Je betaald ongeveer 10 cent en krijgt een stukje toiletpapier mee. Erg schoon!

Na een busreis van ruim 5 uur waarin 250 km hebben gereden, komen we aan in Kumasi. Hier staat iemand van SYTO te wachten. Hij brengt ons naar het SYTO-office. We krijgen een korte rondleiding door de stad, waar is de bank, de supermarkt en gaan wat eten bij een restaurant. Dit blijkt het enige restaurant in Kumasi te zijn waar wij als westerlingen veilig kunnen eten.

Na de lunch komen we terug bij SYTO. Er staat een man te wachten. Dit blijkt mijn gastvader te zijn. Ik kan dus direct met hem mee. We stappen in de auto en rijden naar het project toe. Onderweg stappen er nog een man en vrouw in, dit blijken de projectleiders te zijn. De vrouw is razend enthousiast, blijft Akwaaba (welkom) zeggen en geeft me direct een armandje waar Ghana op staat.

Bij het project aangekomen, het ligt ergens op een autosloperij, stormen er zo'n 50 kindertjes naar me toe. Ik weet niet wat me overkomt. Ze roepen allemaal Samantha, Samantha! Mijn gastvader legt uit dat de vorige vrijwilligster Samantha heette. Na een paar keer mijn naam te hebben gezegd, roepen ze allemaal maieke, maieke en verbeteren ze elkaar als toch nog 1 Samantha zegt. Erg vertederend. Ze willen me allemaal aanraken en bij me op schoot.
Nadat de projectleider een gebed heeft opgezegd, gaan we weer. De kinderen blijven maieke roepen en zwaaien me uit tot ze me niet meer zien.

Nu is het tijd om naar mijn 'huis' te gaan. Ik blijk een huis te delen met 1 man, mijn gastfamilie woont aan de overkant. Er verblijft nog 1 vrijwilliger, een man van 50 uit Canada. Hij verterkt volgende week.
Ik heb een kamer voor mezelf, waar een tweepersoonsbed in staat met een aantal kastjes, prima te doen dus. Er is een normaal toilet en zelfs een bad!
Als ik naar de overkant loop maak ik kennis met de andere vrijwilliger en de rest van de familie. Ze verwelkomen me allemaal hartelijk, wat een fijn gevoel geeft.
Ik hoor de stroom al een paar uur uit is gevallen, wat betekend dat er dus geen licht is. Het lijkt me daarom verstandig om mijn klamboe alvast op te gaan hangen, want het wordt hier rond half 6 al donker. Na dit gedaan te hebben wordt ik geroepen voor het eten.
Ik krijg rijst met een gekookt ei. Smaakt best goed, alleen alles is hier zo spicy en dat is iets wat ik absuluut niet gewend ben. Ook krijg je ontzettend veel, ik krijg niet eens de helft op.

's Avonds speel ik wat spelletjes met de oudste jongen en de jongste. Dammen, halli galli en uno. Bij kaarslicht, wat prima wil.
Om half 8 besluit ik naar bed te gaan, ben erg moe en zal morgen wel vroeg wakker worden.

20-10-2007
Zoals ik al had gedacht wordt ik vroeg wakker, 5 uur en het is al hartstikke licht en buiten hoor al heel wat bedrijvigheid.
Ik blijf nog lekker even liggen en wil me dan gaan douchen, maar er is geen stomend water, dus was me maar.
Daarna ga ik naar de overkant om te ontbijten, droog brood met fruit (papao, annanas en sinasappel).
Daarna ruim ik mijn kamer wat in en ga daarna met Alen (de andere vrijwilliger) de stad in om te internetten. Hij zit hier al even dus verteld me nog wat meer informatie over de stad. Heel erg handig!
Tot zover dit verhaal, tot snel!

Liefs