Eerste werkweek

22-10-2007
Om half 7 gaat de wekker, tijd om op te staan voor mijn eerste werkdag. Na een paar emmertjes koud water over me heen te hebben gegooid en te hebben ontbijt, vertrek ik samen met mijn gastvader om 8 uur richting werk. We nemen eerst een taxi naar het Trotro-station. Hier doen we ongeveer een half uur over. Niet normaal hoe druk het is. De hele stad is al in rep en roer en het is een mierennest van taxi's en Trotro's.
We vervolgen onze reis met een Trotro, ook nu zijn we ongeveer een half uur onderweg voor we op plek van bestemming zijn.
De kinderen zijn allemaal al op school, zaten al gereed, maar als ze mij zien stormen ze naar buiten om me te begroeten! Het duurt dan ook weer even voor ze allemaal weer rustig op hun plek zitten.
Het 'team' bestaan uit 1 'meester' en nog 3 andere vrouwen.
Ik kom er achter dat het niet echt een weeshuis is, maar een school voor de armste kinderen.
Er worden wat rijmpjes opgedreund en de cijfers t/t 20 worden heel wat keer herhaald.
De meester loopt met een stok rond, als de kids niet luisteren dreigt hij hiermee, gelukkig slaat hij ze niet echt hard.
Ik word naar de 'keuken' geroepen, een klein hokje waar wat afwasteiltes en een kolenstoof in staat. Hier moet ik afwassen, met koud water.
De kids blijven onrustig, dus ze mogen naar buiten voor een break.
Na de break wordt het eten uitgedeeld, de meeste kinderen hebben een bakje rijst mee gekregen van huis, sommigen hebben niks. Van de kinderen die wel wat hebben worden 1 of 2 lepels afgehaald, zodat dat verdeeld kan worden over de kinderen die niks hebben. Gulzig wordt alles naar binnengewerkt met die kleine handjes.
Na het eten wordt er geveegt, overal ligt namelijk rijst en daarna worden er een paar kappotte kleden op de grond gelegd voor de kleinsten. Ze gaan hier op liggen en slapen direct, heel bijzonder.
De grotere kinderen krijgen schrijfles, op een krijtbordje kunnen ze oefenen.
Na ongeveer een uur, worden de kinderen die liggen te slapen ruw wakker geschud. Tijd om op te staan. Ze mogen weer even naar buiten voor een break en daarna krijgen ze weer wat rijst, deze is gekookt door ons.
Voor mij is het tijd om naar huis te gaan. De kids zwaaien me uitbundig uit, heel lief.

23-10-2007
Vanmorgen iets eerder vertrokken, om 7.30. Als ik aankom op het project zijn er nog bijna geen kids. Langzaam stomen ze binnen.
Vandaag zit er iets meer structuur in. De kids moeten eerst buiten in een rij gaan staan om te bidden. Daarna mogen ze binnenkomen en gaan zitten. Er wordt wat gedanst en gezongen. De kleinsten worden nu direct appart op de grond gezet om daar wat te gaan spelen. Het speelgoed bestaat uit 3 dingen, meer is er niet.
Verder is de dagindeling ongeveer hetzelfde.
Ik help met het koken, eten uitdelen en leer de kids een beetje schijven.
Om 3 uur ga ik weer, met de projectleidster en haar man. Ze vragen of ik mee wil naar het ziekenhuis, prima zeg ik. Daar aangekomen na een lange rit, weet ik niet wat ik zie. Een grote zaal, vol met bedden, zonder ook maar iets van een afscheiding ertussen. Het blijkt de afdeling te zijn waar mensen liggen die betrokken zijn geraakt bij een auto-ongeluk. Eigenlijk niet te beschrijven, mensen met pennen in hun benen, vliegen die er overal rondvliegen, sommigge patienten liggen zelfs op de grond!
Na deze ervaring is het tijd om naar huis te gaan. Nu zit ik al helemaal niet graag meer in een taxi of Trotrobusje.
Helaas is dit ongeveer het enige vervoersmiddel wat er is, je ziet ook bijna geen prive-auto's. Echt iedereen maakt gebruik van de taxi en Trotro.

Mijn gastgezin is erg aardig. Wat wel opvalt is dat mijn gastmoeder erg dominant is, ze schreeuwt en beveelt de jongens om van alles te doen, terwijl ze zelf alleen het eten kookt. De jongens strijken, hangen de was op (ze hebben speciaal iemand voor de was, ideaal) en doen de afwas. Ze vliegen voor hun moeder.
Zaterdag gaat die andere vrijwilliger weg, dus dan krijg ik zijn kamer. Dat is gewoon in het huis van de familie. Heb ik nu al zin in.
Heb vast nog veel meer te vertellen, maar dat komt snel weer!
Liefs mij