Verjaardag vieren in Ghana

25-10-2007
Gisteren heb ik besloten om vandaag een dagje vrij te nemen van me werk. Dit omdat ik het aan het begin van de week best moeite had om te wennen. Ik besluit om met die andere vrijwilliger mee te gaan naar zijn werk, hij werkt in de Zoo in Kumasi.
Om 7 uur nemen we een taxi naar de Zoo, ik merk dat het nu duidelijk minder druk is op de weg dan om 7.30. Alan (de vrijwilliger) zegt dat het nu zelfs nog drukker is dan anders, want we komen 2 ongelukken tegen onderweg. Hierdoor ligt aan een kant het verkeer helemaal stil. Bij de Zoo aangekomen vertelt Alan dat de Cobra vorige week is ontsnapt en nog niet is terug gevonden. Hij zwerft misschien ergens rond in de Zoo, maar kan ook heel goed de stad in zijn gevlucht, de poort staat namelijk de hele dag open. Ik kijk dus wel goed uit waar ik loop op mijn slippertjes. Allan hoeft alleen de schildpadden wat eten te geven, dus 10 uur kunnen we weer gaan. We gaan de stad in, Alan wisseld wat geld bij de bank, bekijken onze mailtjes even en gaan daarna wat eten. Op de terugweg naar het taxistation lopen we even binnen bij het kantoor van onze 'vader'. Verder een fijne dag gehad, 's middags wat gelezen en 's avonds zijn Allen en ik wat gaan drinken bij een soort van kroegje, voor mijn verjaardag. Rond 9 uur lig in bed.

26-10-2007
Ik wordt om 4.30 wakker van luidde muziek uit de woonkamer. Heb best lekker geslapen dus besluit er maar direct uit te gaan. Na me te hebben opgefrist ga ik weer naar mijn familie toe. Ze weten dat ik jarig ben, maar het lijkt erop dat ze dat zijn vergeten. Tot tijdens het ontbijt mijn vader ineens roept; we moeten zingen voor Marieke, it's her Birthday! Dus zingen ze: Happy birthday to you, happy birthday to you, hierna volgt: How old are you now, how old are you now, waarna ik moet zingen: I'm 21 years old now, I'm 21 years old now en dan tot slot hun: The God bless you now, the God bless you now.
Om 7 uur vertrek ik richting werk (alleen!), puur omdat het dan rustiger is op de weg. Ik ben er als 1 van de eersten, er is nog 1 vrouw met haar 2 kinderen. Ik vertel de kids dat het vandaag een speciale dag is, dat ik jarig ben. Hun gezichtjes lichten helemaal op en vertellen het enthousiast aan hun moeder in het Twi (de lokale taal hier). Direct beginnen hun ook het lied te zingen die ik thuis ook had gehoord. Rond half 9 arriveert de 'schoolbus'. Werkelijkwaar een busje waar we in Nederland ongeveer 8 volwassen in zouden vervoeren, hier stoppen ze er 35 kindjes in + 2 volwassenen. Verbaast kijk ik toe hoe er steeds meer kinderen uit het busje komen en vraag me af hoe en waar die hebben kunnen zitten. Tijdens het uitladen valt er ook nog een raam uit. Geeft allemaal niks hier, wordt gewoon om gelachen.
Nu gaan ze allemaal voor mij zingen, zo schattig. Ik vraag aan de projectleidster (Mary, echt een schat van een vrouw, geeft me elke keer als ze me ziet een dikke knuffel) of ze met me mee wil naar de markt, wil graag wat lekkers voor de kids kopen. Dus gaan we met taxi richting markt. Hier koop ik bisquit, lollies en een aantal ballen om mee te spelen voor ze. Mary zegt dat ze als eerste naar de ballen zullen gaan, en dit gebeurd ook. Daarna wordt de bisquit heerlijk opgegeten. Waar die kleintjes al niet blij mee zijn! Het blijkt dat mijn 'vader' iets van 80 eieren heeft gebracht in de tijd dat wij naar de markt waren, voor de kids omdat ik jarig ben, heel lief van hem! Na wat gespeeld te hebben met de ballen zijn de eieren klaar, dus krijgt iedereen een ei. Ook dit wordt heerlijk opgegeten. Ik krijg rijst bij mijn ei, wat me best goed smaakt!
Om 1 uur vertrek ik naar huis toe. Verhuis mijn spullen naar mijn nieuwe kamer en neem een heerlijke echte douche!
Rond half 6 neem ik een taxi naar de stad, Renate belde om te zeggen dat zij er ook bijna is. Zit eerst alleen in de taxi, even later stappen er 3 grote mannen bij in, ik zit op de achterbank helemaal fijngeplet. Ik weet niet precies waar die mannen van waren, maar droegen een uniform en hadden ieder een groot geweer in de hand. De ene man kijkt me echt heel lang indringend aan en vraagt waar ik weg kom en of ik al getrouwd ben. Als hij erachter komt dat ik niet getrouwd ben, vindt hij dat ik maar in Ghana met hem moet trouwen (de man is over de 50) Ik bedank hem hier hartelijk voor.
Renate en ik hebben afgesproken bij de Barqley's bank, dit ligt midden in het centrum dus lekker centraal. Ik ontmoet nu ook 2 andere vrijwilligers, die bij Renate in het project zitten, 1 uit Noorwegen en 1 uit Duitsland. Dat meisje uit Duitsland is ook jarig vandaag, heel toevallig!
We gaan opzoek naar een Hostel, de eerste 2 die we proberen zijn vol, bij de derde hebben we geluk, hier kunnen we nog 2 kamers krijgen. We spreken om 8 uur af, zodat we even de tijd hebben om ons op te frissen en bij te kletsen. Dit voelt heel goed, lekker nederlands kletsen en ervaringen uitwisselen!
Om 8 uur gaan we naar een restaurant, waar we heerlijke pizza kunnen eten! Hier ontmoeten we nog 2 vrijwilligers.
Na het eten nemen we een taxi naar een soulclub, hier drinken we wat en vertrekken daarna per taxi naar een nachtclub. We krijgen na wat heen en weer gepraat de taxichauffeur zover dat hij ons zessen allemaal wil mee nemen, dit betekent 5 op de achterbank en 1 voorin. Het gaat allemaal net!
We zijn als 1 van de eersten in de nachtclub en het is er werkelijkwaar steenkoud, maar als snel loopt het helemaal vol, danst iedereen dus wordt het aardig warm! Ik denk eraan, best tegenstrijdig, als je in zo'n club staat heb je totaal niet door hoe arm de meeste mensen het hier hebben.
Helaas kan je ze hier niet duidelijk maken dat je niet van dansen houdt, dus ik moet er ook aan geloven. Toch als Renate en ik even op de dansvloer staan en van alle kanten betast worden door die donkere mannen hebben we het snel gezien en gaan weer aardig 'veilig' aan de bar staan.
Rond half 3 arriveren we weer in het Hostel, waar we snel in slaap vallen! Al met al toch best een leuke verjaardag gehad!

27-10-2007
Na heerlijk geslapen te hebben, geen harde muziek om half 5 of blaffende/jankende honden staan we om half 9 op. We nemen een ontbijt in het Hostel, bezoeken een internetcafe en gaan zo naar een zwembad toe!

Na deze eerste week, denk ik dat ik best blij ben met de plek die ik heb gekregen. Aan het begin van de week had ik het even moeilijk met wennen enz, maar denk dat als ik wel in een ziekenhuis was geplaats, dat ook niet even prettig was geweest. De kinderen van mijn school zijn erg spontaan en erg lief. Een aantal kinderen hebben geen ouders meer, die worden opgevoed door hun oma. Het les geven is absoluut niet effectief, omdat je te maken hebt met alle leeftijdscategorien in een kleine ruimte dus moeilijk te scheiden en bovenal omdat er gewoon geen lesmateriaal is. Maar misschien dat ik de aankomende weken wat plannen ga verzinnen met Mary. Dus inderdaad, vond het eerst jammer dat ik niet iets verzorgends/verplegends te doen had, maar merk dat deze kinderen het heel hard nodig hebben en het super waarderen dat ik er ben en dat is toch het belangrijkste!