Een verrassend weekje

09-11-2007
Om te beginnen zal ik een poging doen wat vragen te beantwoorden.
Het weer hier is erg warm, ik denk elke dag zo rond de 35, 40 graden. Hoeveel precies weet ik niet, want elke keer als ik vraag hoeveel graden het is, krijg ik als antwoord, wij hebben hier geen graden, het is hier altijd warm. Soms is er een briesje, erg aangenaam! 's Nachts koelt het wel wat af, maar niet heel veel. Ik slaap met een ventilator aan op me kamer, anders is het haast niet uit te houden. Behalve als het 's avonds flink heeft geregend (dat doet het nog af en toe) dan koelt het wel wat meer af.
Kumasi is de grootste stad van Ghana, op Accra na. Er wonen ongeveer 2,5 miljoen mensen. Dit is de laatste jaren erg gestegen, doordat mensen van het noorden naar Kumasi kwamen voor werk (vooral verkoop). Hierdoor slapen er heel veel mensen op straat, als je 's avonds een ritje door de stad zou maken, zou je veel mensen op de stoep zien liggen. Niet alleen oude zielige mannetjes, maar ook moeders met hun baby.
De auto's hier rijden op benzine, gas of diesel. Gas is het goedkoopste, maar doordat veel mensen naar gas zijn overgestapt verschilt dit niet heel veel meer. De lucht is hier zeker heel erg vies, uit de meeste auto's komt echt een zwarte rookwalm. Heel smerig.
Verder heeft Kumasi de grootste openluchtmarkt van West-Afrika! Hier moet je echt niet alleen heen gaan, het krioelt er van de mensen en je zou echt verdwalen. De buitenwijken van Kumasi zijn over het algemeen wat rustiger dan de binnenstad. De wijk waar ik in woon bijvoorbeeld, is aardig rustig en ik kan 's avonds veilig alleen over straat lopen.
Het adres waar je post heen kan sturen staat in mijn eerste of tweede verhaal. Heb hem zo niet bij de hand.

04-11-2007
Vandaag zondag, Renate heeft bij mij geslapen en heb haar rond 3 uur uitgezwaaid. Bij thuiskomst vertel ik mijn vader dat ik thuis in het ziekenhuis werk op de kraamafdeling en dat ik hier misschien ook wel zo iets wil doen. Hij zal kijken of hij wat voor me kan regelen.
Even later komt de pastoor langs met zijn vrouw. Het blijkt dat die vrouw werkt in het ziekenhuis op de kraamafdeling, hoe toevallig! Nadat mijn vader heeft uitgelegd dat ik dat werk ook in Nederland doe, ben ik direct uitgenodigd om maandag bij het ziekenhuis langs te gaan om aan de dokter te vragen of ik daar mag werken.
Mijn gastvader gaat weg met de pastoor en zijn vrouw en vraagt of ik mee wil. Dit lijkt mij wel leuk dus ga ik mee. We gaan naar een tante van mijn gastvader, zitten hier even en dan staan ze op. Voor mijn gevoel gaan we, dus sta ik ook op, maar nee hoor, we beginnen een bidsessie. Na dit is het wel tijd om te gaan.

05-11-2007
We hebben afgesproken om 7.00 bij de pastoor thuis. Mijn gastvader brengt mij hierheen. Nadat we de pastoor hebben opgehaald, rijden we naar het ziekenhuis. Hier aangekomen blijkt de dokter nog niet gearriveerd, dus gaan we eerst weer naar huis en wordt mijn gastvader gebeld als de dokter in huis is.
Om kwart voor 9 vertrekken we weer naar het ziekenhuis. Ik wordt meegenomen naar een man, hij vraagt of zegt niks tegen mij, maar zegt in het Twi dat het oke is dat ik hier kom werken. Al snel wordt ik voorgesteld aan mijn nieuwe 'collega's'. Wat ik zie, ik kijk mijn ogen uit. Je hebt 2 ruimtes, die met elkaar verbonden zijn door een open deur. In de ene ruimte staan 3 bedden, waar de vrouwen op kunnen liggen als ze weeen hebben, in de andere ruimte staan 4 'verlosbedden'. Voor zover je dat verlosbedden kunt noemen. Het is nog even rustig, dus mag ik beginnen met de ramen te lappen. Als ik daar mee klaar ben, komt er een vrouw binnen, het lijkt erop dat ze het erg moelijk heeft, dus ik denk, leuk dat wordt vast een bevalling! De vrouw wordt naar de verlosruimte gestuurd, hier moet ze zelf heen lopen met een plastic zeiltje. Dit zeiltje moet ze zelf op het bed leggen en dan op bed klimmen. Nog geen 5 minuten later is er een kind. Dit ging echt heel snel. De baby wordt direct in een soort van wiegje gelegd, wordt verder niks mee gedaan, niet afgedroogd of wat ook. Als de vrouw verder helemaal klaar is, binnen een half uur, loopt ze zelf naar een andere ruimte, waarna de baby gewassen kan worden. De baby wordt grondig geschrobt, gewogen en in een witte doek aan de moeder gegeven. Heel bijzonder allemaal. Verder blijft het rustig vandaag, maar heb al genoeg indrukken opgedaan.

06-11-2007
Vandaag weer naar het ziekenhuis, gisteren vertelden ze dat ik een uniform zou krijgen, maar als ik hier om vraag weet niemand ergens van. Het is iets drukker vandaag, er liggen 3 vrouwen in de 'weeenruimte'. Er komt nog een blank meisje binnen, ook een verpleegkundige vertelt ze, uit Engeland. Zij zit hier nu 3 weken, en vertelt dat het er soms echt schokkend aan toe gaat. We hoeven nog niet veel te doen. Dan komt er een vrouw binnen met haar baby, 1 dag oud. Aan mij wordt gevraagd of ik ook kan piercen. Nee zeg ik, snap nog niet goed waarom ze dat vragen, maar al snel is duidelijk dat de baby van 1 dag oud oorbellen krijgt. Dit gaat op zo'n barbaarse manier, de oorbellen worden er gewoon met de blote hand doorheen gedrukt. Dit gaat met veel gekrijs natuurlijk, heel zielig. Verder zie ik weer een bevalling, mag ik een baby schrobben en wordt mij gevraagd of ik de volgende bevalling zelfstandig wil doen. Dit lijkt mij nog niet zo'n goed idee. Rond 2 uur verlaten we het ziekenhuis.

07-11-2007
Vandaag weer naar school, heb het zo geregeld dat ik maandag en dinsdag in het ziekenhuis werk en de rest van de week op school. Om 11 uur vertrek ik richting stad, want Renate komt. We gaan stof kopen en echte Afrikaanse kleren laten maken! Nu komen we wel op die grote drukke markt, maar Renate heeft iemand mee genomen van haar werk, dus die weet precies de weg. Na de stof te hebben gekocht gaan we naar de zus van diegene. Zij zal onze kleren maken. Volgende week vrijdag zou het afzijn, ben erg benieuwd!

08-11-2007
Vandaag weer naar school, eindelijk een hele dag! De kids zijn blij me te zien. Ga weer naar de markt met Mary, we kopen voor 1 keer plantain (soort banaan) voor de kinderen. Hebben ze een keer wat anders. Hier zijn ze natuurlijk helemaal blij mee!

09-11-2007
Vandaag naar Offinso, het dorpje waar Renate zit. Ik vertrek rond kwart voor 9 uit Kumasi en kom rond kwart voor 10 aan in Offinso waar Renate me staat op te wachten. Ik ga zo haar project bekijken en morgen gaan we naar het apenpark, nog 100 kilometer verder dan Offinso.