Aankomst pap, mam en puck

25-12-2007
17-12-2007
Vandaag weer een nieuwe ervaring, ik ben mee geweest met een keizersnede. De omstandigheden hier zijn ronduit slecht. De vrouw moet op een harde ijzeren brancard gaan liggen, krijgt een catheter + infuus en wordt naar de operatiekamer gebracht. Hier geen luxe schuifdeuren en een voorbereidingsruimte. De vrouw moet zelf naar de operatietafel lopen, waar ze een ruggenprik krijgt. De eerste keer prikken ze mis, maar er wordt gerust nog een keer met dezelfde naald geprikt. Deze keer wel goed, dus de vrouw moet snel gaan liggen. Er staan geen enkele bewakingsapparaten. De bloeddruk van de vrouw wordt om de paar minuten met de hand gecontroleerd. Als de baby er is, wordt die mee genomen door de verloskundige naar de kraamafdeling en daar weg gelegd tot de moeder weer bij kennis is. Heel bijzonder om mee te maken.

18-12-2007
Een rustige dag. Geen bevallingen, alleen twee keizersnedes. 1 Van de baby's weegt 5 kilo! Echt monsterlijk groot. De moeder had zwangerschapsdiabetes, dus we geven de baby dan ook direct wat glucose. Dit om de bloedsuikers van de baby op peil te houden. Hoe het met de bloedsuikers van de baby gaat wordt echter niet gecontroleerd.

19-12-2007
Met Mary en Britta gaan we naar de grote markt waar ze bisquits en toffees verkopen. Vorige week bij de planning had ik gezegd hier voor te zorgen dus vandaar. We kopen veel bisquits en toffees met een speeltje eraan. Volgens Mary vinden de kinderen dat helemaal fantastisch. Britta koopt voor de kinderen pakjes met vruchtendrank. Als we terugkomen bij de school staat ons eten al klaar. Na het eten neem ik 2 paracetamol en ga even liggen, heb al vanaf maandag keelpijn en knallende hoofdpijn. Om 2 uur vertrek ik, heb een afspraak met Mike in de stad om de trip naar Mole (volgende week met mam, pap en puck) te bespreken. Ik ontmoet Renate op het taxistation en samen gaan we naar Mike. Het is de bedoeling dat we een busje voor 4 dagen huren, met 16 personen kost dit 30 cedis p.p. We vertrekken woensdag 26 dec om 5 uur. Eerst gaan we naar Baobeng het apenpark, vervolgens naar Kintampo de watervallen en van daaruit rechtstreeks naar Mole waar we olifanten hopen te zien. Ook gaan we helemaal naar het noorden van Ghana, Paga, waar we krokodillen kunnen aanraken. Heb erg veel zin in deze trip. Na alles goed te hebben besproken, gaan Renate en ik naar mijn huis. Renate voelt zich ook niet lekker. We pakken snel onze tas in voor het weekend en kruipen dan lekker in bed.

20-12-2007
Een beroerde nacht gehad, diarree, overgeven, hoofd en keelpijn. Toch moeten we vandaag naar Accra, hier hebben we al bustickets voor gekocht. De bus zou om 07.30 vertrekken en je moet een uur van te voren aanwezig zijn. Komt die bus natuurlijk pas om 09.30 aan. Snel stappen we in, onze bagage staat aan de zijkant van de bus en er wordt ons gezegd dat de bagage in de bus gezet wordt. De busreis gaat op zich redelijk, we voelen ons allebei niet lekker, maar het is uit te houden. In Accra aangekomen, het is inmiddels 3 uur, blijken onze tassen niet mee gekomen. Gelukkig waren het alleen onze trommels en de houten beeldjes, onze kleren hadden we zelf mee de bus in genomen. Er wordt direct achteraan gebeld en we krijgen te horen dat ze met de volgende bus mee zijn gekomen, die zal rond 7 uur in Accra aankomen. We spreken af ze morgenochtend op te halen, eerst een ziekenhuis opzoeken. Het Police Hospital, daar besluiten we heen te gaan. Aangekomen moeten we eerst de dokter zien, dit is een vrouw die maar wat zit te lachen als we zeggen dat we een malariatest willen. Toch vult ze het briefje in en stuurt ons naar het lab. Vraagt verder niet waar we last van hebben of iets dergelijks. Het lab is ongeveer 10 min lopen. Hier staat een man te lachen en zegt dat we weer helemaal terug moeten lopen om te betalen. Eerst bloed prikken en daarna betalen is niet mogelijk. Ik heb het helemaal gehad, ben hartstikke moe, gelukkig is Renate zo lief om terug te lopen. Daarna moeten we even wachten en worden vervolgens 1 voor 1 naar binnen geroepen. vervolg komt snel