Vervolg verhaal

04-01-2008
Om te beginnen wil ik iedereen een heel gelukkig en fijn 2008 wensen!
Het is een tijdje geleden dat ik wat van me heb laten horen, maar zal mijn verhaal nu vervolgen, vanaf waar ik de vorige keer geeindigd ben.

20-12-2007
Er wordt bij ons allebei dus bloed afgenomen en moeten vervolgens een uur wachten op de uitslag. Dit zou om 18.00 uur moeten zijn. Als we om 18.00 nog niks hebben gehoord, loop ik naar de man toe en vraag hoelang het nog duurt. Lacherig wordt vertelt dat de uitslag al een tijdje bekend is en dat we allebei malaria hebben. Erg grappig. We worden weer naar de dokter gestuurd, die ook verbaasd is dat we allebei malaria hebben. Ze vertelt dat we eerst een injectie krijgen en vervolgens 4 dagen tabletten. Heel typisch, maar natuurlijk kunnen we de medicijnen niet in het ziekenhuis kopen. Hiervoor moeten we naar een apotheek in de stad. We krijgen een recept mee en een beschrijving van hoe we moeten lopen. Ook wordt vertelt dat de medicijnen erg sterk zijn, dus dat we eerst wat moeten eten. Op weg naar de apotheek komen we langs een pizzaria, waar we besluiten wat te eten. Hebben allebei niet veel trek, maar lijkt ons wel verstandig om iets binnen te krijgen. Weer terug in het ziekenhuis, wordt de injectie klaar gemaakt en in onze kont gespoten. Erg fijn. Het is inmiddels 19.30, zijn moe en hebben nog geen hostel voor de nacht, maar moeten eerst nog naar het vliegveld. Caroline vliegt vanavond terug naar Noorwegen. Ze heeft Renates kamera geleend, maar nog niet terug gegeven.
Na afscheid te hebben genomen kunnen we eindelijk opzoek gaan naar een hostel. We houden een taxi aan en zeggen de naam van het hostel waar we naar toe willen. Na ongeveer een kwartier gereden te hebben, belanden we in een super dure en luxe wijk van accra. We worden naar een hotel met zwembad gebracht. Dit lag toch niet helemaal in onze planning. We zeggen dat hij ons duidelijk niet goed begrepen heeft en of hij ons wel naar een goedkoper hostel wil brengen. Zo gezegt, zo gedaan. Gelukkig is hier ook nog een kamer vrij, welliswaar niet zo schoon, maar we zijn blij dat we een plekje hebben. Met de taxischauffeur hadden we 3 cedis afgesproken, maar hij wil nu meer hebben. Hier zijn wij het niet mee eens, hij bracht ons naar een verkeerd hotel, dat is niet onze fout. De taxichauffeur wordt boos en achtervolgd ons het hostel in. De receptionist van het hostel bemoeit zich ermee en uiteindelijk geven we 5 cedis.
We zijn blij dat we in bed liggen en slapen dan ook snel.

21-12-2007
Na aardig geslapen te hebben, worden we rond half 8 wakker. We blijven nog even lekker liggen en gaan dan 1 voor 1 douchen. Een hele inspanning! Daarna eten we wat en gaan daarna naar het STC station om onze bagage op te halen. Kreeg vanmorgen een telefoontje dat het klaar stond. Gelukkig is alles nog compleet en nemen een taxi naar SYTO, waar we onze bagage achterlaten, zodat mijn ouders het als ze weer terugvliegen mee kunnen nemen. Tina van SYTO is erg aardig, we kletsen wat bij en zij regelt een ander hostel voor ons. Deze schijnt schoner te zijn.
We voelen ons nog steeds niet lekker, ik moet vooral veel hoesten en heb diarree. Aangezien we toch moeten eten ivm met de medicatie die we hebben gekregen, eten we een tomatensoep met brood en wat patatjes bij een frans restaurant naast SYTO. Daarna een taxi naar ons nieuwe hostel. Dit ziet er inderdaad beter uit dan waar we afgelopen nacht hebben geslapen. We gaan lekker op bed liggen, een beetje slapen en lezen. Het eten is niet helemaal goed gevallen, want eerst moet Renate overgeven en even later ga ik erachter aan. Dit lucht wel een beetje op. Helaas is het alweer bijna etenstijd en moeten we de medicatie innemen. We dwingen ons zelf om samen 1 bord rijst op te eten. Een kop thee erbij en daarna weer naar bed.

22-12-2007
Ik word wakker met trek, wat me een goed teken lijkt. Renate heeft absoluut geen trek en voelt zich minder goed dan mij. Ik neem een ontbijtje in het hostel, Renate blijft op de kamer. We doen niet veel bijzonders, liggen op bed te lezen of te slapen. Ook tussen de middag ga ik weer naar beneden om wat te eten, Renate moet steeds overgeven en heeft diarre dus die blijft liggen. Rond 3 uur stel ik voor om toch nog even naar het ziekenhuis te gaan voor Renate. Aangezien ze niks binnen kan houden, werken de medicijnen waarschijnlijk ook niet. In het hostel vragen we naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. We gaan hier met een taxi heen. Renate moet eerst een kaart aan laten maken, om vervolgens de dokter te zien. Ze gaan hier een stuk serieuzer met ons om dan in het ziekenhuis waar we donderdag waren. Er wordt gevraagt welke klachten Renate heeft, de bloeddruk, temperatuur, pols en ademhaling wordt opgenomen en zelfs de bloedsuikers worden gecheckt. Al snel wordt duidelijk dat ze een infuus zal krijgen en dat ze de nacht moet blijven. Hier zijn wij het nog niet helemaal mee eens. Na overleg is het ook goed om het infuus te krijgen en dan voor de nacht nog naar huis te gaan. Er wordt opnieuw bloed bij haar geprikt, wat ik naar het lab moet brengen. De uitslag duurt hier ongeveer 45 min. Er komt weer malaria uit, 3 streepjes, wat erg veel blijkt te zijn. Renate heeft ondertussen het infuus al gekregen, dus het is wachten tot dat erdoor is. Het is inmiddels 18.30 en ik begin weer trek te krijgen. Als ik aan de verpleging vraag waar ik wat te eten kan kopen, trekt 1 verpleegster haar uniform uit en zegt dat ze wel even mee loopt. Ik had gedacht gewoon wat rijst van de straat, maar ze brengt me naar Pizza Inn, dezelfde keten die ze ook in Kumasi hebben. Een pizza vind ik ook niet erg. Ik neem hem mee, om het bij Renate op te eten. Haar tweede zakje infuusvloeistof hangt al aan. De dokter was nog langs geweest, om te vertellen dat Renate eerst gegeten moet hebben voor ze naar huis mag. Dus deel ik mijn pizza. Als de tweede zak erdoor is, vraag ik of we kunnen gaan. Renate zegt zich al iets beter te voelen. Er is maar 1 dokter en er zijn verschillende spoedgevallen dus moeten nog wachten. Uiteindelijk kunnen we gaan, de dokter vindt het niet verstandig, aangezien ze nog een aantal dagen injecties moet hebben. Als we zeggen dat ik verpleegkundige ben en die injecties wel wil geven is het uiteindelijk goed. Rond half 10 komen we in het hostel aan.

23-12-2007
Vandaag komen me ouders en Puck aan! Ik heb er helemaal zin in. Tot ik een smsje krijg van pap dat de vlucht niet gaat en ze pas morgen komen. Dit is een flinke teleurstelling. Even later bellen pap, ze waren gebeld toen ze al in de trein zaten door het reisbureau, dat ivm met dichte mist op schiphol de vlucht niet doorgaat en ze pas morgen kunnen komen. Ze twijfelen of ze nog door moeten gaan naar Schiphol, of moeten uitstappen en weer terug naar huis. Gelukkig hebben ze besloten om door te gaan, want aangekomen op Schiphol blijkt de vlucht gewoon te gaan. Hij was overgeboekt, dus ze hebben gewoon mensen van de lijst geschrapt. Oom Harry is ook naar Schiphol gekomen en kan gelukkig regelen dat pap, mam en Puck nog wel met de vlucht mee kunnen! Al met al hebben ze een half uurtje vertraging. Door het nieuws dat ze niet zouden komen, ging ik even naar de bustickets kijken die ik al had gekocht voor maandag om naar Kumasi te gaan. Blijkt dat ze de datum verkeerd hebben gedaan, namelijk 21-12 ipv 24-12. Het zal ons natuurlijk ook niet een keertje mee zitten. Er zit niks anders op dan naar het STC station te gaan. Ik probeer uit te leggen dat ik echt de 24e heb gezegd, omdat mijn ouders en Puck vanavond pas aankomen, maar ze kunnen niks voor ons doen. We moeten morgen maar terug komen. Geen nieuwe tickets, de datum wordt niet veranderd. Helaas.
Het is rond lunchtijd, maar we hebben allebei geen zin in rijst. Bij de pizzaria waar we afgelopen donderdag hebben gegeten, hadden ze ook baquetes op het menu staan. Hier hebben we allebei wel zin in. De afstanden hier zijn te groot om te lopen, dus alles doen we met taxi. De baquete smaakt goed. Hierna gaan we terug naar het hostel om te rusten en vragen hier of we vanavond spagetti kunnen krijgen. Dan hoeven we in ieder geval de deur niet meer uit voor het avondeten. De kokkin is erg aardig en wil dit wel voor ons klaar maken. Rond 18.30 gaan we eten en daarna is het al tijd om naar het vliegveld te gaan! Het is erg druk bij de aankomsthal, maar we kunnen een goed plekje vinden. Pap stuurt een smsje dat ze zijn geland, dus nu nog wachten tot ze naar buiten komen lopen. Naar mijn idee duurt dit veel te lang. Rond half 10 komen ze er dan eindelijk aan! Echt heel fijn om ze weer te zien. We nemen een taxi naar het hostel, met zijn 5en en alle bagage in 1 taxi. Doen wij al dagelijks, voor pap, mam en Puck toch erg wennen. Bij het hostel aangekomen zetten we de tassen in de kamers en gaan wat drinken en even bijkletsen. Ik krijg mijn broodje met kaas, heerlijk! Niet veel later gaan we naar bed, iedereen is moe.

24-12-2007
Na een goede nacht nemen we een ontbijt bij het hostel. Daarna zoeken pap en ik een bank op waar hij geld kan wisselen. Na bij verschillende banken geprobeerd te hebben, worden we naar een wisselkantoortje gestuurd. Dit alles doen we lopend en pap kijkt zijn ogen uit van wat hij allemaal ziet. Erg grappig, want voor mij is dat allemaal al normaal. Op de terugweg ziet hij een shirt zonder mouwen, dat moet natuurlijk gekocht worden. Voor 2 cedis krijgen we hem mee.
De bustickets die we hebben, maar waarvan de datum niet goed is, is voor de bus van 12.30. Om 12.00 wordt van je verwacht aanwezig te zijn. Aangezien onze datum niet klopt, willen we ruim van te voren aanwezig zijn. Om 11.00 vertrekken we met de taxi naar het SCT station. De taxi die we hebben neemt allemaal binnendoorweggetjes, waarschijnlijk omdat het op de hoofdweg te druk is. Toch duurt dit langer dan gepland en komen pas om 11.50 op het STC station aan. Ik loop weer naar het locket waar ik gister ook was. Gelukkig is dezelfde vrouw er, dus hoef ik het verhaal niet weer uit te leggen. Ze is nu een stuk vriendelijker en behulpzaamer als gisteren. De bus naar Kumasi staat er al, bijna vol, maar wij krijgen de laatste 5 plekken, zonder hier extra voor te hoeven betalen! Ik koop nog snel wat bisquitjes voor onderweg en een kwartier eerder gaan we op weg naar Kumasi.
De busreis duurt aardig lang, onderweg veel stil staan door de drukte. Halverwege een kwartiertje pauze, om te plassen en wat te drinken. Om 19.00 komen we aan in Kumasi. We nemen afscheid van Renate, zij gaat door naar Offinso. Wij nemen een taxi naar mijn huis. Hier worden we verwelkomd door mijn broertjes en zus. We leggen de tassen in mijn kamer en dan staat het eten al klaar. Gekookte Yam met een vissaus. Pap en ik eten wel wat, mam en Puck vinden het niet zo lekker. Ook heeft Renate gebeld, of ze wel bij mij kan slapen vannacht. Het is erg druk en anders moet ze meer dan een uur wachten voor ze naar Offinso kan. Natuurlijk kan dit. Even later is Renate er dus ook en gaan we alle kinderkleertjes die ze mee hebben genomen uitzoeken. Wat geweldig veel en mooi. Ik weet zeker dat ze er hier super blij mee zijn! Daarna maken we de kamer in orde en gaan slapen.

25-12-2007
Eerste kerstdag, heel appart, want heb totaal geen kerstgevoel. Mijn gastvader vraagt 's ochtends of we mee willen naar de kerk. Na overlegd te hebben besluiten we dit te doen, dus om 8 uur zitten we in de trotro naar de kerk. Renate gaat door naar Offinso. Het is niet erg druk in de kerk, maar de stemming is er niet minder om. Het is 1 groot feest met muziek en dans.
Rond 10 uur is de dienst afgelopen. De trotro staat al op ons te wachten (de chauffeur is een vriend van mijn gastvader) en brengt ons naar mijn school. Hier aangekomen, blijken er nog maar 3 kinderen te zijn. Het blijkt dat de chauffeur van het busje die de kinderen altijd ophaalt, niet is komen opdagen. Gelukkig wil de trotro waar wij mee zijn gekomen de kinderen ophalen. Na ongeveer 3 kwartier wachten arriveren de kinderen en Mary. Ze heeft grote koelboxen met eten mee. Er worden allemaal stoelen en bankjes neergezet. Als iedereen zit, wordt er gebeden, er worden wat versjes opgezegd en daarna mogen de kinderen eten. Voor de ouderen is er een apparte box met eten, sla, kippenpootjes en eieren. Echt heel goed voor elkaar. Iedereen geniet. Na het eten hebben we voor de kinderen nog sap en bisquitjes.
In de middag wil ik mijn bloed nog even laten checken of de malaria weg is, dus gaan pap, mam en ik naar mijn ziekenhuis. Omdat het eerste kerstdag is, is er geen dokter of laborant in huis. Ik mag ze wel mijn afdeling waar ik werk laten zien.
's Avonds gaan we rond 7 uur met zijn 14en uit eten, pap betaald. Het is erg gezellig. Rond 10 uur liggen we op bed.